Eerlijkheid in voorbereiding Waar is rust in deze kwelling die ik mezelf opleg uit een foute voorstelling is wat ik zeg niet eerlijk geweest En nu wil ik terugkeren naar wat ik stiekem verliet zodat ik me kan concentreren op wat in het verschiet en ook nu al bang maakt Want deze tijd van voorbereiding is me zeker niet gemis maar wacht op leiding zodat ik me niet vergis en open wil staan Dan ben ik onbelemmerd door mijn ik en leunend op wat wordt zonder dat ik stik en dan lijkt veel te kort de tijd nu gegeven Slijp ik gedachten tot zwaarden lijk ik enkel letters te eten verslik ik me in voorwaarden om enkel te willen weten waar ik voor sta? Ik kots van resultaten die enkel mogen volgen uit wat ik zelf wil laten en daarna zo verbolgen mezelf tot last geef Liegen tegen die ik ben is wat ik dan graag doe en waar ik door omgeven standvastig maar moe nooit mee wil leven